...იყო ადამიანი თანაც კაცი ძალიან ძნელია.იყო გმირი ეს თითქმის შეუძლებელია თუ შინაგანად არ ხარ გმირი თუ სისხლი არ გიდუღს გმირის.გმირი ვინ არის? პირველ რიგში ეს ისეთ ადამიანს მოისაზრებს ვისაც სხვის გამო თავის გაწირვა შეუძლია,შეუძლია სხვისი ტკივილის გაზიარება ზოგადად კი აქვს ძალა აიღოს დოლაბი(რომელიც თავისთავად ცხოვრების სიმბოლოა) გადაცუროს ზღვა(რაც თავისთავად ცხოვრების დაძლევას ნიშნავს)
ჩემი ცხოვრების გმირი.... მე ის აღიარებული გმირი მგონია,ამას ბევრი ადასტურებს...როდესაც ადამიანი გეტყვის შვილო სხვისთვის გაყოფილი ლუკამა უფრო გემრიელიაო..ის ადამიანი ალბათ მეთანხმებით გმირია...ცხოვრება სასტიკია..."სიცოცხლე სევდაა ადამიანად ყოფნის სევდა"..როდესაც გყავს შემი გმირი,ადამიანი რომლის დანახვაც გახარებს,გრძნობ როგორ იბრძვის შემი მმავლის ნათელსაყოფად...(მე არასოდეს დამავიწყდება მისი სიტყვები,რომელიც სიკვილამდე 3 დღით ადრემ მითხრა "მე იმისთვის ვშრომობ.ვეხმარები გაჭირვებულებს რომ ხვალ რომ მე რამე მომივიდეს თქვენ მარტო არ დარჩეთ და არაფერი მოგაკლდეთო"..რატომ ფიქრობდა ბოლო დღეებში განსაკუთრებულად ასე... რატომ მესიზმრებოდა სულ ავარია,დამტვრეული მანქანა და სისხლი.. ვერ ამიხსნია) ერთად ვაშენებდით მომავალს,ლამაზ მომავალსმე ამ ოცნებების პირისპირ დარჩენილი ღამე ნახევრად არ მეძინა და უცებ რა მოხდა? კარებზე ზარია... მე იმ იმედით გახარებული რომ ის ჩემი მამიკოა და შევძლებ კიდევ ერთხელ ჩავეხუტო,ვუთხრა როგორ მიყვარს კარისკენ გავიქეცი... მაგრამ იქ ჩემი მამიკო არ დამხვდა რატომ....რატომ... ყველაფერი ერთდროულად დაიმსხვრა.ყველა ოცნება ერთად ჩაქრა..უბრალოდ ყველაფერი დამთავრდა... ჩემი ცხოვრების გმირი...როგორ დავიჯერო რომ ვეღარ ვნახავ... ვეღარ გავიგებ მის ხმას...არ მინდა ამის დაჯერება და არც არასოდეს დავიჯერებუბრალოდ ამის ძალა არ შემწევს.ადამიანს გმირად სიკეთის კეთების უნარი აყალიბებს.....
No comments:
Post a Comment