მე დიდია აღარ ვკითხულობ ზღაპრებს
რადგან ვირწმუნე რომ ყველას ბედნიერი დასასრული აქვს
და მხოლოდ სიმშვიდეს ტოვებს გულში...
მეც ვუსმენ წყნარ მელოდიებს და ველოლოდები ჩემი ზღაპრის დასასრულს
რომ აღარასდროს გამიშვა ხელი ..
* * *
ბავშურად მინდა ვსუნთქავდე ბოლო აკორდამდე
ამიტომ მე დავღლი ცხოვრებას სანამ თვითონ დამასწრებდეს
* * *
როცა მეკითხებოდნენ რა იყო ჩემი ოცნება
ვპასუხობდი რომ ცისარტყელის ქვეშ გაძრომა მინდოდა ყველაზე ძალიან
მე კი ყოველთვის ვიცოდი რომ ეს შეუძლებელი იყო
აბა რატომ ვოცნებობდი?
არ მინდოდა ოცნებაახდენილი ბავშვი ვყოფილიყავი
მეგონა რომ თუ ოცნებები ამიხდებოდა ვეღარასდროს ვიოცნებედი
* * *
არასოდეს გიფიქრიათ რა ხდება როცა ზღაპარი მთავრდება?
როცა ირგვლივ მხოლოდ სიჩუმე რჩება...
მე კი....
რა თბილია ცხოვრება მზის სხივებით სავსე სიმშვიდეში..
მე მარწყვისფერი დღეები დავარქვი და
ველოდები როდის დამთავრდება ჩემი ზღაპარი
რომ აღარასდროს გამიშვა ხელი ...
No comments:
Post a Comment