-არა,მოიცადე არ გახვიდე..არ მინდა კიდევ იტირო...
-მაინც უდნა გავიდე,ეს მე მხოლოდ ეკოსთვის უნდა შევძლო..
-მესმის...მაგრამ არ გეშინია? ხომ შეიძლება სცენაზე ცუდათ გახდე,ხომ იცი რომ ატირდები
-არა,მე შევძლებ,ყველაფერს შევძლებ..ახლა რა მინდა იცი? ჩემეხუტე!ვიცი გაგიჭირდება ჩემი მოსმენა რადგან მეც ძალიან მიჭირს ხოლმე როცა მასზე ვფიქრობ და უფრო მიჭირს როცა ვსაურობ..მაგრამ მაინც დაუსრულებლად გათენებიდან დაღამებამდე მასზე ვფიქრობ !
-არ ვიცი რა გითხრა..
-არაფრის თქმა არ არის საჭირო,მე ხომ ეკოს გაზრდილი ვარ. მე არ მაშინებს არც დაღამება..არც სიცივე..არც მარტოობა, რადგან ჩემი ლამპარი ჩაუქრობლად ანთია და ის მინათებს გზას! გამოგიცდია ეს ოდესმე?გყოლია საკუთარი მზე? აი მე კი მყავს! იცი? ამხელა სიყვარულის ტარება ბევრს არ შეუძლია..საოცარია როცა საკუთარი მზე გაყვს!როცა შენი ცალი გყავს!
-ჰო, მეც ვიცნობდი ეკოს და ძალიან მიყვარს
-ეკოსნაირ ადამიანს იცნობდე და არ გიყვარდეს შეუძლებელია
-და მაინც არ რომ ატირდე და ცრემლების გამო ვეღარ მიიიტანო მსნელამდე სათქმელი?
-იცი? ცრემლებითაც ბევრი რამის თქმა შეიძლება.მე ხომ ცხოვრებამ მსახიობად* მაქცია,მე არ გამიჭირდება თამაში.გქონიათ შემთხვევა როცა ძალიან გდომებიათ ტირილი და ვერ გიტირიათ? მოგდომებიათ ყვირილი და ვერ გიყვირიათ?! თუ ეს თქვენ გამოგიცდიათ,თქვენ გესმით ჩემი...
* მე ვთქვი მსახიობად მაქცია მეთქი და არ მინდა ცუდათ გამიგოთ, მე არ ვთამაშობ,ვამბობ იმას რასაც ვგრძნობ..მსახიობებს კი იმით ვგავარ რომ როცა ძალიან მიჭირს..ძალიან მინდა ტირილი მაინც მიწევს ხოლმე ბედნიერი კაცის თაეტრალური როლის მორგება...სხვანაირად უბრალოდ არ გამოვა.
No comments:
Post a Comment